Broad Peak (2022) – recenzja filmu 23 wrz 2022

W 1988 roku międzynarodowa wyprawa planuje zdobyć najtrudniejszą górę świata – K2. Niestety złe warunki pogodowe uniemożliwiają dalsze wspinanie się, jednak duet Maciej Berbeka i Alek Lwow postanawia ruszyć na sąsiadujący szczyt – Broad Peak. Nie dziwi, że historia polskiego himalaisty została wzięta na warsztat przez scenarzystę Łukasza Ludkowskiego, jak również dystrybuowana jest przez streamingowego giganta Netflixa.

Film Broad Peak zaczyna się od śniegu i praktycznie krajobraz ten będzie nam towarzyszył przez cały seans. Podobnie jak głównemu bohaterowi – Maciejowi Berbekowi, który najwyższym górom poświęcił całe swoje życie. Poznajemy go w momencie próby zdobycia K2, a następnie szczytu Broad Peak. Choć w fabułę filmu wpleciono sceny rozgrywające się poza masywami górskimi, tak najistotniejsze elementy historii rozgrywają się na wysokości.

Jednak wbrew temu, co mogłoby się wydawać, Broad Peak jest kameralnym dramatem. Nie doświadczymy tutaj widowiskowej walki człowieka z naturą, czy też efektownych pogoni celem ratowania kolegów z drużyny. Film Leszka Dawida to opowieść o człowieku pełnym pasji, który nie chce odpuścić wyznaczonych sobie celów. W głównej roli występuje Ireneusz Czop i mam pewne wątpliwości co do tej kreacji. Nie wiem, czy wynika to z rozpisania scenariusza czy gry aktorskiej doświadczonego odtwórcy roli, ale filmowy Maciej Berbek jest emocjonalnie pusty. Ta sama przez cały seans nieprzenikniona mina sprawia, że z bohaterem ciężko się utożsamić, a tym samym kibicować mu w zdobywaniu Broad Peak.

Pozostała część obsady aktorskiej również nie angażuje, a jest to o tyle zaskakujące, iż w himalaistów wcieliło się wielu wyrazistych aktorów, m. in. Łukasz Simlat, Piotr Głowacki czy Dawid Ogrodnik. Najgorzej jednak, w mojej ocenie, wypada Maja Ostaszewska – jedyna kobieta w Broad Peak, żona Macieja Berbeka. Niestety, jej rola została sprowadzona do kilku nieistotnych epizodów, w których wspiera swojego męża w jego marzeniach zdobycia ośmiotysięcznika.

Natomiast trzeba przyznać, że zdjęcia Łukasza Gutta przyciągają uwagę. Nie ma się co dziwić – zdjęcia kręcone były w Karakorum na wysokości 5600 metrów nad poziomem morza, a także w Alpach. Majestat przyrody udało się uchwycić w punkt, choć jednocześnie twórcy odsłonili mroczne oblicze nieprzewidywalnej pogody. Wizualnie Broad Peak podkreśla zarówno wielkość Himalajów, jak i trudne warunki czyhające tuż przy szczycie. Dominują liczne zbliżenia na twarz głównego bohatera, mające na celu podkreślenie jego samotności oraz indywidualnej walki z naturą. Całość dopełnia skomponowana specjalnie na potrzeby filmu muzyka autorstwa Łukasza Targosza.

Choć doceniam realizację pod kątem realizatorskim, tak fabuła Broad Peak nie angażuje. Śledzimy losy Macieja Berbeka nie do końca odczytując, dokąd zmierza ta historia. Nie twierdzę, że film Leszka Dawida powinien być superprodukcją nastawioną na efekty specjalne i trzymanie widza w napięciu, jednak ten kameralny dramat nie spełnia swojej roli. Niezwykle trudno zżyć się z głównym bohaterem, a tym samym w jakikolwiek sposób odczuwać trudy jego wyprawy i dążenie do realizacji pasji. Całość została po prostu pozbawiona emocji, a szkoda, bo historia polskiego himalaisty niewątpliwie stanowi solidne podstawy dla scenariusza filmowego.

Ocena: 4