Ramy (2019- ) – recenzja serialu (sezon 1 i 2) 11 sty 2021

Ramy, serial Hulu współprodukowany przez uznaną wytwórnię A24, w Polsce dostępny jest za pośrednictwem platformy streamingowej HBO GO. Komediodramat, na tę chwilę zamknięty w dwudziestu niespełna 30-minutowych odcinkach to pozycja, którą zdecydowanie warto nadrobić, jeśli jeszcze nie mieliście okazji jej obejrzeć.

Produkcja opowiada o zbliżającym się do trzydziestki Ramym (Ramy Youssef), Amerykaninie egipskiego pochodzenia, który próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie. Sytuacji nie ułatwia mu konflikt wewnętrzny między pragnieniem bycia dobrym muzułmaninem, przestrzegającym zasad swojej religii oraz równocześnie korzystaniem z życia pełną piersią jak na stereotypowego amerykańskiego millenialsa przystało.

Takie wysunięcie religii często na pierwszy plan jest dość niespotykane, szczególnie w opowieści o tak młodym bohaterze, równocześnie daleko tutaj do indoktrynacji i wysławiania jej, jak to często ma miejsce w przypadku Christian movies. O wiele więcej można dostrzec trudności związanych z przestrzeganiem zasad islamu w dzisiejszym świecie i tym, jak bardzo wpływa on na przeróżne aspekty życia codziennego.

Poza religijnością i problemami tożsamościowymi Ramy’ego dostajemy także ciekawy ogląd na życie imigrantów w Stanach, łącznie z ciekawym spojrzeniem na zmianę postrzegania osób arabskiego pochodzenia po 11 września.

Momentami śledzenie perypetii Ramy’ego przypomina przyglądanie się zbliżającej się katastrofie – przypuszczamy, co zaraz się wydarzy i równocześnie chcielibyśmy przestać patrzeć i nie możemy przestać. Ponadto jego brak zdecydowania i miotanie się między życiowymi wyborami, na dłuższą metę mogłoby być męczące, twórcy serialu wydają się doskonale zdawać sobie z tego sprawę, dlatego też losy głównego bohatera poprzeplatane są odcinkami o innych osobach, które tworzą niezwykle ciekawe miniaturki. Przykładowo losów kobiety w islamie poprzez postać siostry Deny (May Calamawy), samotności matki, która odchowała swoje dzieci i zabrakło jej celu w życiu, lecz próbuje się odnaleźć w zmieniającym się świecie (Hiam Abbass). W pamięć zapadają jednak właściwie wszyscy bohaterowie, jak choćby świetnie napisana postać Steve’a (Steve Way) cierpiącego na zanik mięśni, którego nikt nie śmiałby posądzić o bycie wyłącznie papierową figurą dla podkreślenia heroizmu bohatera, czy mającą wywołać u widza wzruszenie. Dużą zaletą w kształtowaniu bohaterów jest ich skłonność do dystansu i ironii, a nawet czarnego humoru, choć jest on na tyle zręcznie wprowadzony, że nikt nie powinien poczuć się urażony.

Realizacyjnie serial stoi na najwyższym poziomie i widać, że wszystkie wybory – muzyczne, aktorskie czy scenograficzne zostały dobrze przemyślane i świadomie wybrane. Ekipa aktorów jest dobrana świetnie i nie widać tutaj nikogo, kto w jakikolwiek sposób zaniżałby poziom, wręcz przeciwnie, w drugim sezonie do obsady dołącza dwukrotny zdobywca Oscara Mahershala Ali, który staje się charyzmatycznym przewodnikiem duchowym Ramy’ego.

Ramy w miarę oglądania staje się komediodramatem, którego bardzo potrzebowaliśmy, ale zupełnie o tym nie wiedzieliśmy. Porusza tematy wcześniej pozostające zupełnie poza zainteresowania twórców, dając wgląd w życie mniejszości, dodatkowo zaangażowanej religijnie, portretując często bardzo dramatyczne wydarzenia, robiąc to jednak z wdziękiem i okraszając sporą dawką humoru. Poza dużą dawką świetnej rozrywki serial przemyca również wątki zmuszające widza do refleksji.

Ocena: 8/10